Przydomowy taras
Spis treści
Przydomowy taras może być wygodnym i atrakcyjnym rozwiązaniem – ciekawym wizualnie elementem towarzyszącym budynkowi i komfortowym miejscem odpoczynku. Słusznie postrzegany jest jako atut budynku i często bywa jednym z powodów, dla których marzymy o własnym domu. By dobrze pełnił swoją rolę, warto starannie go zaplanować już na etapie wyboru projektu domu.
Usytuowanie tarasu
Taras jest nieodłącznym niemal elementem domu jednorodzinnego. W zależności od tego, jak będziemy chcieli w przyszłości korzystać z tarasu, już na etapie wyboru projektu domu trzeba zwrócić uwagę, jaka jego lokalizacja będzie dla nas najkorzystniejsza.
Jeśli marzymy o własnym tarasie, by móc od rana cieszyć się słońcem, i np. jak tylko pozwoli na to pora roku i pogoda, móc delektować się na nim poranną kawą, odpowiednie będzie usytuowanie go od strony południowo-wschodniej.
Jeśli natomiast chętniej będziemy korzystać z tarasu po południu lub wieczorem, lepszym rozwiązaniem będzie taras zwrócony na zachód lub południowy-zachód.
Jeżeli na tarasie będziemy chcieli spożywać posiłki lub podejmować gości, dobrze jest zaplanować go możliwie blisko kuchni, choć oczywiście z wyjściem z salonu – skrócimy wówczas dystans konieczny do pokonania.
Jeśli dom jest duży i dysponujemy odpowiednią ilością miejsca, możemy pozwolić sobie na dodatkowy taras lub zaplanowanie go na narożniku budynku.
Taras nad pomieszczeniem
Aby taras nie przysparzał kłopotów, ważna jest jego właściwa konstrukcja i staranne wykonanie. Ta pierwsza zależy od tego, czy taras będzie wznoszony na stropie ogrzewanego pomieszczenia, czy bezpośrednio na ziemi.
Budowa tarasu nad pomieszczeniami, czyli na wyższej kondygnacji jest rzadziej spotykanym rozwiązaniem i bardziej skomplikowanym. Jeśli pomieszczenie, nad którym powstaje, jest ogrzewane, będzie wymagał izolacji termicznej. Jeśli powstaje nad pomieszczeniem nieogrzewanym, np. garażem, izolacja termiczna nie będzie konieczna, choć można ją wykonać. Bardzo istotne jest natomiast staranne wykonanie dobrej hydroizolacji.
Nie bez znaczenia jest też takie ukształtowanie powierzchni, by woda spływała od ściany, a nie w jej kierunku. Aby uniknąć niebezpieczeństwa dostania się wody z tarasu do sąsiadującego z nim pomieszczenia (np. podczas ulewnego deszczu), strop, na którym planowany jest taras, powinien znajdować się np. o 25-30 cm niżej (wtedy niżej w stosunku do poziomu pomieszczenia będzie znajdował się sam taras).
Jak wykonać hydroizolację tarasu?
Hydroizolacja tarasu jest istotnym procesem, który chroni taras przed uszkodzeniami spowodowanymi przez wodę. Poniżej znajduje się prosty przewodnik, jak wykonać to samodzielnie.
Przygotowanie powierzchni: Przed rozpoczęciem hydroizolacji, powierzchnia tarasu musi być czysta, sucha i wolna od wszelkich zanieczyszczeń, takich jak kurz, olej, czy farba. Jeśli na tarasie są uszkodzenia, takie jak pęknięcia, muszą one być naprawione. Do naprawy pęknięć można użyć zaprawy cementowej lub specjalnego kleju.
Podłoże: Podłoże powinno mieć odpowiednie spadki (ok. 1,5 – 2%) prowadzące do punktów odprowadzania wody. Nie może być na nim rys, pęknięć, odprysków. Wszystko to musi być naprawione przed nałożeniem hydroizolacji.
Aplikacja hydroizolacji: Istnieje wiele różnych produktów do hydroizolacji, które można stosować. Najważniejsze jest, aby wybrać produkt, który jest przeznaczony do użytku na zewnątrz i jest odporny na warunki atmosferyczne. Można stosować membrany bitumiczne, płynne folie, jak również maty z włókna szklanego z żywicą. Należy zawsze postępować zgodnie z instrukcjami producenta dotyczącymi stosowania wybranego produktu.
Aplikacja warstwy ochronnej: Po zakończeniu procesu hydroizolacji, na powierzchni powinna być nałożona warstwa ochronna. Może to być warstwa piasku lub cementu, która chroni hydroizolację przed uszkodzeniami mechanicznymi. Następnie można nałożyć płytki lub inne wykończenie na warstwę ochronną.
Kontrola: Po zakończeniu procesu, należy sprawdzić, czy hydroizolacja została prawidłowo wykonana. Można to zrobić poprzez zalanie tarasu wodą i obserwowanie, czy woda nie przecieka.
Konserwacja: Regularne sprawdzanie i konserwacja są ważne, aby zapewnić, że hydroizolacja nadal działa poprawnie. Każde pęknięcia lub uszkodzenia powinny być natychmiast naprawione.
Pamiętaj, że proces hydroizolacji tarasu może być skomplikowany i wymaga dokładności. Jeśli nie masz pewności, jak to zrobić, warto zatrudnić profesjonalistę.
Taras naziemny
W przypadku tarasów naziemnych możliwe są trzy rodzaje konstrukcji, które różnią się między sobą stopniem skomplikowania i kosztami.
Taras ziemny
Taras ziemny jest jednym z najtańszych rozwiązań i bardzo trwałym, jeśli jest prawidłowo wykonany. Daje wiele możliwości wyboru kształtu i wykończenia, płynnie wpisuje się w ogród, pozwala bowiem nawet na nieregularny obrys. Jego nawierzchnia może być wykonana z betonowej kostki, płyt kamiennych lub imitujących kamień. Elementy nawierzchni powinny ściśle do siebie przylegać. Dobija się je gumowym młotkiem, a szczeliny zasypuje piaskiem i zamula wodą. Tak wykonany taras jest trwały, odporny na deszcz i mróz. Jeśli stylistyka domu na to pozwala, taras ziemny można też wykończyć trwałym i twardym drewnem (np. z dębu), zaimpregnowanym i pozbawionym kory.
Taras betonowy
Najbardziej popularnym typem tarasu, dającym największe możliwości wykończenia, jest taras betonowy. Nie wymaga hydroizolacji, użycia zbrojonej płyty, wymaga jednak wykonania dylatacji i kształtującej spadek warstwy wyrównawczej, która zapewni odwodnienie powierzchni. Do wykończenia tego typu tarasu używa się mrozoodpornego gresu, płyt kamiennych lub płytek klinkierowych o odpowiedniej fakturze, która zapewni komfort i bezpieczeństwo użytkowania tarasu. Do układania płytek powinno używać się zapraw klejowych i zapraw do fugowania przeznaczonych do stosowania na zewnątrz.
Trzecim rodzajem tarasu, nietrudnym do wykonania, jest taras drewniany.
Taras drewniany
Taras drewniany jest jednym z najbardziej atrakcyjnych rozwiązań pod względem estetyki i ciepła, które wprowadza do przestrzeni zewnętrznej. Choć wymaga pewnej inwestycji, jest trwały, jeśli jest prawidłowo wykonany i konserwowany. Daje wiele możliwości adaptacji do różnych stylów architektonicznych i wpisuje się naturalnie w otoczenie, umożliwiając tworzenie unikalnych kształtów i układów. Jego nawierzchnia może być wykonana z różnych gatunków drewna, takich jak sosna, dąb, teak, czy egzotyczne gatunki odporniejsze na warunki atmosferyczne.
Elementy tarasu powinny być ściśle do siebie przylegające. Montuje się je za pomocą śrub lub gwoździ nierdzewnych do wcześniej przygotowanych i zaizolowanych legarów, a ewentualne przerwy między deskami pozwalają na swobodne przepływanie wody. Taras drewniany musi być regularnie konserwowany, co obejmuje czyszczenie, szlifowanie i impregnowanie specjalnymi preparatami, aby zapewnić jego odporność na warunki atmosferyczne, takie jak deszcz i mróz.
Jeśli stylistyka domu na to pozwala, taras drewniany można też połączyć z innymi materiałami, takimi jak kamień, szkło, czy stal, co pozwoli na stworzenie unikalnej i interesującej kompozycji. Taras drewniany, prawidłowo konserwowany i dobrze zaadaptowany do otoczenia, stanie się ważnym elementem każdej przestrzeni zewnętrznej, zapewniającym wygodę i estetykę przez wiele lat.
By taras był funkcjonalny
Planując taras, pamiętajmy również, by zachował on odpowiednią wielkość. Aby zmieściły się na nim meble, trzeba pamiętać o minimalnych wymiarach powierzchni dla nich (wynoszących 2,5 m x 2,5 m) i zapewnieniu wygodnej komunikacji (przejście to min. 90 cm). Możemy też przewidzieć murowany grill lub kominek (wówczas konieczna do zachowania odległość od stołu powinna wynosić min. 140 cm). Odpowiednio do naszych upodobań i ilości miejsca, jakim będziemy dysponować, na tarasie możemy też ustawić leżaki, a chcąc zadbać o jego estetykę i harmonijne połączenie z ogrodem ozdobić go donicami z dowolnie wybranymi roślinami: kwiatami, ziołami, drzewkami.
Dobrze, jeśli przynajmniej część tarasu zadaszymy. Pozwoli to nam przebywać na nim zarówno w czasie słońca (zwłaszcza gdy taras znajduje się po stronie południowej lub zachodniej), jak i deszczu. Nawet jeśli nasz taras przynajmniej we fragmencie znajduje się w podcieniu, warto takie stałe zadaszenie uzupełnić dodatkowym – ażurowym. Osłoną przed nadmiernym nasłonecznieniem może być zarówno obrośnięta pergola, jak i rozkładana markiza. Osłonięcie tarasu, oprócz ulgi osób odpoczywających na nim, przedłuży dodatkowo jego trwałość.
